Dzwonkowiec Dang-shen, okazałe pnącze rodem z północno-wschodniej Azji i Korei. W warunkach naturalnych rośnie na podmokłych terenach i brzegach strumyków. Dorasta do 2-3 metrów wysokości. Jego naturalne podpory stanowią krzewy i niskie drzewa. Liście mają kształt serca, a żółto oliwkowo-zielone kwiaty do złudzenia przypominają dzwonki. To właśnie nim Dwonkowiec zawdzięcza swoja potoczna nazwę. Nazywany jest też żeń-szeniem "ubogiego Chińczyka" i stosowany jako jego tani łatwo dostępny substytut. Ważna cecha Dzwonkowca jest fakt że w porównaniu do żeń-szenia właściwego jest łatwy w uprawie, oraz to że korzenie można już pozyskiwać w 3-4 roku po wysianiu. Dzwonkowiec, a w zasadzie jego kłącza to nie tylko substytut żeń-szenia, jest też szybko rosnącym, miododajnym pnączem o pięknych kwiatach. W warunkach krajowych dorasta do 2m wysokości, porastając podpory-pergolę tworzy dość zbitą obsypaną kwiatami zielona formę.

2 letni Dzwonkowiec "zdobywający" podpory

Dzwonkowiec jest łatwy w uprawie, dobrze rośnie w typowej bogatej w kompost ziemi ogrodowej. Odczyn pH obojętny do lekko kwaśnego, podłoże stale wilgotne. Najlepsze stanowisko cieniste lub półcień. Toleruje też słoneczne, jedna wtedy wymaga częstego podlewania. W ciągu kilku lat uprawy Dzwonkowca nie zauważyłem by był atakowany przez choroby grzybowe i owady. Młode rośliny-siewki czasem atakowane są przez ślimaki, natomiast starsze ślimaki „mijają z daleka”. Może to za sprawą specyficznego zapachu liści, intensywnego szczególnie po roztarciu. Problemem mogą stanowić nornice szczególnie gdy jest ich sporo. Uprawiając Dzwonkowca dla kłączy warto rozważyć posadzenie go w odpowiednim dużym koszyczku, takim jakie się stosuje do roślin cebulowych. Dzwonkowiec, a dokładnie jego kłącza w naszych warunkach są mrozoodporne. Jesienią podobnie jak u większości pnączy naziemna część, należy ją wyciąć i usunąć z pergoli .

Niepozorny kwiat Dzwonkowca

Nasiona Dzwonkowca

Dzwonkowca rozmnażamy latem poprzez sadzonki zielne z tzw. „piętką”,odkłady, albo wysiew nasion wczesna wiosną na rozsadnik, lub do większego pojemnika. Podłoże jak zwykle stanowi mieszanina odkwaszonego torfu i piasku w proporcjach 1:1. Nasiona jeżeli tylko są "świeże" nie wymagają stratyfikacji i kiełkują w dużym procencie. Z uwagi na ich wielkość, oraz na fakt że do skiełkowania potrzebują światła siew przeprowadzamy „powierzchniowo”. Nasiona równomiernie rozsypujemy na powierzchni przygotowanego podłoża i delikatne w nie wtłaczamy poprzez uklepanie np. deseczka. Ważne by w czasie kiełkowania często zwilżać podłoże, a najlepiej całość przykryć szybą. Pierwsze wschody ukazują się po 3-4 tygodniach, a po 2-3 miesiącach możemy sadzonki przesadzić na miejsce stałe. Inna opcja to zrobienie sadzonek w doniczkach. W fazie 2-3 liści właściwych przesadzamy siewki do małych doniczek. Doniczki w miarę potrzeby wyposażamy w patyczek tak by w miarę wzrostu sadzonki miały się czego „uczepić. Ostatnia opcja to pozostawienie siewek na rozsadniku do przyszłego roku, by podrosły i dopiero wtedy je przesadzić na miejsce stałe. Takie przerośnięte siewki mają już spory system korzeniowy i posadzone wczesna wiosna łatwiej się przyjmują w miejscu docelowym.
 

Roczne siewki (wczesna wiosna) na rozsadniku

Sadzonki Dzwonkowca (czerwiec) doniczka P8

Kłącze Dzwonkowca

Surowcem zielarskim są korzenie-kłącza które pozyskujemy w 3-4 roku po posadzeniu. Na przełomie października i listopada gdy część nadziemna rośliny już zanikła wykopujemy całe rośliny. Wykopane kłącza oczyszczamy i segregujemy. Z tych które przeznaczymy do użytku odcinamy wierzchołek z śpiącymi oczkami. Odcięte części wraz z tymi kłączami które są zbyt małe sadzimy z powrotem do ziemi. Oczyszczone i pokrojone korzenie suszymy, część po wysuszeniu można zetrzeć na proszek. Na Dalekim Wschodzie jada się także świeże korzenie, zwykle drobno posiekane i połączone z sałatkami.

Korzenie zawierają wiele cennym związków, polifruktosany, inulinę, minerały, szerokie spektrum aminokwasów, threoninę, kwas asparagowy, glutamowy, izoleucynę, alaninę, asparaginę, glicynę, serinę, walinę i glutaminę, sterole, alfa spinasterol, pochodne furanu, heteroglikozydy i alkaloidy.

Dzwonkowiec stosuje się w niedokrwistości, przy braku apetytu, w anoreksji, w okresach rekonwalescencji i po przebytych chorobach jako preparat wspomagający proces zdrowienia i pobudzający organizm do odnowy. Stosowany równiez do niwelacji skutków ubocznych używa się przy chemioterapii.

Działanie: wśród licznych efekty stosowania Dzwonkowca można wskazać:

podniesienie ilości krwinek czerwonych i białych;

obniżenie ciśnienia krwi

zmniejszenie skutków ubocznych spowodowanych stosowaniem chemioterapii

ogólne pobudzenie organizmu

podniesienie poziomu cukru we krwi

wzrost sił, redukcja zmęczenia

stymulacja układu nerwowego

zwiększenie krzepliwość krwi